7 درس از زندگی ترانه علیدوستی، به بهانه 22 دی‌، سالروز تولدش

وقتی که پایش به سینما باز شد، نه آموخته چندانی در این حوزه داشت و نه خانواده هنرمندی که در یاد گرفتن این اصول به او کمک کنند. اما او در فیلمی با نام خودش، توانست به عنوان یک نوجوان موفق در سینما شناخته شود.

وقتی که پایش به سینما باز شد، نه آموخته چندانی در این حوزه داشت و نه خانواده هنرمندی که در یاد گرفتن این اصول به او کمک کنند. اما او در فیلمی با نام خودش، توانست به عنوان یک نوجوان موفق در سینما شناخته شود. برای ترانه موفقیت در این فیلم کافی نبود. بعد از این، او به موسسه سینمایی امین تارخ رفت، تا بتواند با آموختن ریزه کاری های بازیگری، آن طور که می خواست و می بایست در این حوزه ماندگار شود. به بهانه 22 دی ماه و بیست و هشتمین سال تولدش، نگاهی به کارنامه او در این چند سال می اندازیم.
بقیه در ادامه مطلب

انتخاب های درست و دقیق

گرچه نقش هایی که ترانه بازی کرده، یکدست و یک شکل نیستند اما او ترجیح می دهد به جای بازی در فیلم های متعدد با تیم های متفاوت، در کارنامه 10 سا له اش تنها 6 فیلم بازی کند اما آنطور که می خواهد و درکنار کسانی که می خواهد بازی کند. او یک بازیگر جوان است اما حتی به قیمت تجربه کردن هم حاضر نشده در نقش هایی که گمان نمی کرده آنطور که می خواهد از آب در بیایند بازی کند. او تا کنون پیشنهاد فیلمسازان بزرگی مثل فرهادی و مهرجویی را رد کرده است. کاری که کمتر بازیگر جوانی به انجامش راضی می شود اما او توانسته در همین کارنامه کم برگ هم موفقیتی نسبی را از آن خود کند.

---

فرار از کلیشه ها

بازی در جایگاه دختری که در یک خانواده تنگ دست به دنیا می آید و با باردار شدنش در 15 سالگی، امکان تغییر پایگاه اجتماعی اش را از دست می دهد، نخستین اجرای موفقیت آمیز ترانه بود. او که در نوجوانی اش و بدون داشتن تجربه های رنگارنگ ناموفق، به دنیای سینمای حرفه ای وارد شد، تنها به حضور در چنین نقش هایی اکتفا نکرد. برخلاف بسیاری از بازیگران که قالب یک نقش را به خود می گیرند و تا بسته شدن کارنامه هنری شان در نقش های مشابه می مانند، در «چهارشنبه سوری» ظاهر یک دختر خوشبخت کارگر را به خود گرفت که از دور ناظر زندگی ناموفق مرفهان بدبخت شهری بود و در «کنعان»، نقش دختری تحصیل کرده که به خاطر درگیری های روشنفکرانه اش می خواست از زندگی مرفهش بیرون بیاید. شاید به همین دلیل برای دیدن فیلم هایش همیشه اشتیاق داریم؛ به این خاطر که همیشه برای کشف چهره او در یک فیلم جدید کنجکاو می مانیم.

---

دنبال کردن آرزوها

ترانه در مورد حرفه اش و آینده ای که در آن دارد می گوید:«ازالا ن نمی توان برای آینده تصمیم گرفت ولی این را می دانم که شغل من بازیگری است و خود را یک بازیگر می دانم. از ترجمه و نوشتن لذت می برم و امیدوارم کتاب چاپ کنم و بنویسم ولی بازیگری شغل من است و همیشه آرزو داشتم بازیگر باشم. این فکر را هم نمی کنم که هنر ناقصی است و با رفتن سراغ فیلمسازی یک پله پیشرفت کرده ام. در بازیگری نمی توان به کمال رسید چون هیچ روزی در آن نیست که خودتان را تکرار کنید. کسی که خطاط است سال ها الف را می نویسد تا استاد شود ولی الفی در بازیگری نداریم که از روی آن بنویسیم و به کمال برسیم، در نتیجه بازیگری در نوع خودش هنر منحصر به فردی است.»

---

هر روز درس تازه ای گرفتن

گرچه ترانه با نخستین فیلمش به شهرت و البته محبوبیت رسید اما او یک شبه بازیگر نشد. همیشه آرزوی بودن در این حرفه را داشته. او درمورد آموخته هایش قبل و بعد از ورود به این حرفه می گوید: «من از هنرجویی شروع کردم. 2 سال خیلی درخشان در کلا س های بازیگری داشتم که اکنون می فهمم چقدر به من کمک کرد. 2 تئاتر روی صحنه کار کردم و در حال بازی کردن در ششمین فیلم سینمایی ام هستم و هر روز چیز تازه ای از بازیگر بودن یاد می گیرم.»

---

اعتماد به تیمی که با آن کار می کند

کار تیمی و البته کار با تیمی که برایش آشنا و قابل اعتماد هستند، یکی از دلایل او برای چنین انتخاب هایی است؛ تا جایی که در مصاحبه اش گفته بود:« من موافق کار تیمی هستم. کار کردن در یک گروه شما را بعد از چند فیلم به زبانی مشترک می رساند، فضایی خلا قانه در اختیارتان می گذارد و می دانید که هیچ یک از اعضای گروه نمی خواهند تجربه های قبلی را تکرار کنند و قصد دارند نوآوری داشته باشند. تا اینجا هم فکر می کنم کارهایی که با حقیقی و فرهادی انجام داده ام اگر با غیراز ما انجام می شد به این خوبی از کار درنمی آمد.»

---

به فکر اجتماع و آدم هایش بودن

ترانه جوان است؛ یک بازیگر جوان اما پیش رفتن در حرفه اش تنها دغدغه او نیست. او به اجتماعش هم نگاهی دقیق دارد. از آن درس می گیرد و برایش دل می سوزاند. ترانه در یادداشتی که به نام «شهلا، ناصر عشق و اعدام» نوشته بود، گفته بود:« کسانی که از نعمت بخشیدن برخوردار نیستند را نمی توان سرزنش کرد. بعید است که بشود. سرزنش کسی، برای قرار گرفتن در وضعی که خود در آن دخیل نبوده و پیش بینی اش نمی کرده منصفانه نیست. هیچ صاحب حقی انتظار پامال شدن حقش را نداشته که بتواند خود را برای روبه رو شدن با آن آماده کند. هیچ کس نمی خواسته در وضعی باشد که سیاهی انتقام گرفتن بشود تنها مأمن زخم های دلش. دل زخمی راه زیادی دارد تا برسد به آن قرار و سکوتی که برای بخشیدن لازم است.»

---

بهترین استفاده از حمایت های خانواده

کمتر پیش آمده که عضوی از خانواده ورزش، به دنیای فیلم و سینما وارد شود اما ترانه یکی از استثناهاست. ترانه علیدوستی در خانواده ای هنرمند به دنیا نیامد. پدر او یک فوتبالیست حرفه ای بود و گرچه خانواده فیلم بینی بودند اما سنت همیشگی داشتن ظاهری متفاوت یا خانواده ای هنرمند او را به دنیای سینما وارد نکرد. در یادداشتی که مدتی پیش یک روزنامه نگار در موردش نوشته بود، آورده شده:«ترانه یک «فیلمباز» واقعی بود یعنی حتی اگر خودش هم نمی خواست به واسطه پدرش، حمید علیدوستی ناگزیر فیلم های زیادی از تاریخ سینما دیده بود و آرشیوفیلم های پدرش به تنهایی معلم خوبی برای او بود